اون متیوز در مقاله ای برای نشریه انگلیسی اسپکتیتور نوشت: آیا پوتین برای پایان دادن جنگ تلاش میکند؟ طبق گزارشهای اخیر، کرملین یک کانال غیررسمی مذاکره را برای ارتباط گرفتن با مقامات دولت جو بایدن راه اندازی کرده است. او میخواهد این پیام را برساند که میتواند آتش بسی را بپذیرد که درگیریها را در خطوط فعلی متوقف کند. واکنشها نسبت به این ماجرا عصبی و خشمگینانه بوده است. برخی اوکراینیها که از بزرگترین حملات موشکی و هواپیماهای بدون سرنشین روسیه در جنگ در کریسمس پناه گرفته بودند، آن را شواهدی از توطئهی خودی و شرورانهی واشنگتن برای خیانت به کی یف تلقی کردند. رییسجمهور ولودیمیر زلنسکی ابتکار پوتین را ناصادقانه خواند و گفت که او هیچ نشانهای نمیبیند که روسیه واقعا میخواهد مذاکره کند. او به نیویورک تایمز گفت: ما فقط میل وقیحانهای برای کشتن میبینیم.
از یک جهت زلنسکی درست میگوید: پیشنهاد آتشبس پوتین به دستاوردهای نظامی روسیه کمک میکند، به او اجازه میدهد تا ادعای پیروزی کند، به تجاوزات پاداش دهد و عملا اوکراین را تجزیه کند. همچنین پیشنهاد گزارش شدهی پوتین برای گفت و گو نشان دهندهی تمایل واقعی برای سازش نیست. پوتین در سخنرانی سال نو به ملت خود بدون هیچ نشانهای کوتاه آمدن گفت:« ما بارها ثابت کردهایم که میتوانیم سختترین کارها را حل کنیم و هرگز عقب نشینی نخواهیم کرد، زیرا هیچ نیرویی وجود ندارد که بتواند ما را از هم جدا کند.»
با این حال، یک حقیقت وحشیانه در هستهی مانورهای پوتین وجود دارد: تجزیهی اوکراین تا حد زیادی قبلا اتفاق افتاده است. اگر چه هیچ کس در واشنگتن نمیخواهد آن را توضیح دهد، چالش کلیدی پیش روی سیاستگذاران ایالات متحده در سال جاری، نحوهی رسیدگی به این واقعیت خواهد بود. سال گذشته نبردهای بیثمر نشان داد که تسخیر مجدد سرزمینهای از دست رفتهی اوکراین به طور کامل نیازمند خون و گنجی است که قبلا خرج شده است- پولی که آمریکا به هیچ وجه تمایلی به ارائهی آن ندارد. برعکس، پذیرش الحاق چهار منطقهی جنوبی اوکراین به مسکو که پوتین قبلا اعلام کرده است که بخشی از روسیه هستند؛ تحقیر عمیقی برای آمریکا و متحدین او است. با وجود تمام فداکارهایها، شجاعتها و نبوع اوکراین، نتیجهی نهایی جنگ نه در کییف بلکه در واشنگتن تعیین خواهد که سهم اصلی کمکهای نظامی را ارائه میدهد. اگرچه بایدن بارها قول داده است که هرگز بر سر اوکراینیها معاملهای انجام ندهد، اما حقیقت این است که دست واشنگتن روی شیر کمکهای نظامی و مالی است که مایهی حیات تلاشهای جنگی اوکراین است.