صرفا مخاطب ایرانی جامعه هدف آنها بود. برخی فیلمهای غیرکمدی هم اگرچه ممکن است بتوانند در رقابت اصلی برای انتخاب قرار بگیرند اما فاکتوری مهم همچون اکران جهانی را چندان در اختیار ندارند.
«بعد از رفتن»، «آخرین تولد»، «بی مادر»، «پرونده باز است»، «تصور»، «دست انداز»، «دسته دختران»، «ستاره بازی»، «ستون ۱۴»، «سه کام حبس»، «شهرک»، «غریب»، «کت چرمی»، «مصلحت»، «نگهبان شب» و «ملاقات خصوصی» تعدادی از فیلمهای غیرکمدی اکران شده در بازه زمانی قوانین اسکار هستند.
فیلمهایی که در بالا اسمشان را میبینید از گزینههای احتمالی سینمای ایران برای اسکار هستند و بخش قویتری از این حدس و گمانها هم روی دو فیلم «بی مادر» به کارگردانی مرتضی فاطمی و فیلم «نگهبان شب» به کارگردانی رضا میر کریمی است. میرکریمی هم پیش از این تجربه حضور در این رویداد را داشته، اما «بی مادر» در این مدت و در عرصه جهانی درخشش بیشتری داشته و چندین جایزه بینالمللی هم کسب کرده، در واقع اگر جایزه ولز را هم بگیرد چهارمین دستاورد بینالمللی را به نام خود ثبت کرده، به همین خاطر هم میتوان گفت که رقابت بین این دو بالاست.
از آنجایی که فیلمهایی با محتوای دغدغههای اجتماعی همواره شانس بیشتری برای شرکت در جشنوارههای بینالمللی دارند، سه فیلم را میتوان روی میز گذاشت که شانس بالاتری داشته باشند، دو فیلم «ملاقات خصوصی» و «سه کام حبس» با موضوع مواد مخدر و یکی هم فیلم «بی مادر» با موضوع رحم اجارهای این بستگی به تصمیمگیرندگان دارد اما مواد مخدر موضوعی است که بارها درباره آن صحبت شده و احتمالا اگر بخواهیم خلاقیت در پرداخت محتوا را بررسی کنیم تنها گزینه روی میز همان «بی مادر» خواهد بود.