این هیولای غول‌پیکر روزی در اقیانوس‌ها ساکن بوده!

در بهار سال 2022، فیلیپ جیکوبز، هنرمند و شکارچی فسیل، در حال قدم زدن در امتداد ساحل ژوراسیک در جنوب انگلستان بود که با یک پوزه برخورد کرد. طول آن تقریباً 6 متر بود و با دندان کامل می‌شد و به نظر می‌رسید که از یک شکارچی اقیانوسی باستانی به نام پلیوسور آمده باشد. هنگامی که خدمه چند روز بعد با یک پهپاد برگشتند، متوجه شدند پوزه از صخره‌ای بر فراز ساحل افتاده است و بقیه جمجمه در صخره جاسازی شده بود. فسیل بیش از 19 متر، با جمجمه سالم و بدون استخوان بود.

به گفته استیو اچ، دیرینه‌شناسی که بیش از 40 سال است فسیل‌ها را جمع‌آوری می‌کند و در حفاری‌ها نقش داشته است، ویژگی‌های خاص و کاملی در آن فسیل وجود دارد که در موارد قبلی که کشف شده‌، دیده نشده است. بنابراین کل جمجمه آنجاست، هیچ استخوانی وجود ندارد.

پلیوسورها بزرگترین خزندگان گوشتخواری بودند که تا به حال زندگی می‌کردند و در بالای زنجیره غذایی در دریاهای دوره ژوراسیک سلطنت می‌کردند. آنها احتمالاً شکارچیان انفرادی بودند که پلزیوسورها، ایکتیوسورها و دیگر خزندگان دریایی را شکار می کردند. آنها بیشتر شبیه شیرها در سرنگتی هستند. شما غرور شیرها را می‌بینید، در حالی که هزاران بز کوهی و هر چیز دیگری خورده شده است. این همان چیزی است که در دریاهای ژوراسیک رخ می‌داده است.

این جمجمه در موزه زندگی دریایی ژوراسیک در کیمریج، در حدود 4 کیلومتری غرب ساحل ژوراسیک و بیش از 62 کیلومتری جنوب غربی لندن نگهداری می‌شود. ظاهرا موزه در تلاش است تا جمجمه را در یک ویترین برای مشاهده عموم قرار دهد.

پلیوسورها بین 200 میلیون تا 65.5 میلیون سال پیش زندگی می‌کردند و می‌توانستند به بیش از 12 متر رشد کنند. با آرواره‌های بسیار قدرتمند، باله‌های عظیم و دندان‌های خنجر مانند، آنها می‌توانند به سرعت شکار کرده و طعمه را به قطعاتی به اندازه نیش خرد کنند. هیچ چیزی در اقیانوس وجود نداشت که بتواند از حمله فرار کند. اولین فسیل‌های پلیوسور در دهه 1820 در امتداد ساحل ژوراسیک یافت شد و اکتشافات بیشتر دانش دانشمندان را در مورد این موجودات گسترش داد. اما هیچ کدام از یافته‌ها به اندازه یافته امروزی تا این حد به جمجمه تقریباً سالم نزدیک نشده بود.

این جمجمه می‌تواند سرنخ‌های جدیدی در مورد پلیوسور که سوراخ بینی داشت و به آب اجازه می‌داد به دهانش برود و به او اجازه بوییدن و شکار طعمه را می‌داد، ارائه دهد. دانشمندان امیدوارند که جمجمه این آناتومی و در نهایت ساختار اکوسیستم در دریاهای ژوراسیک را روشن کند. محققان می‌گویند:«ما می‌خواهیم آن اکوسیستم را با سایر اکوسیستم‌ها، کرتاسه و حتی اکوسیستم‌های مدرن مقایسه کنیم تا ببینیم آیا ساختار آنها به همین صورت است یا خیر. این واقعیت که برخی از مهره‌ها به جمجمه متصل می‌مانند نشان می‌دهد که بقیه پلیوسور ممکن است در داخل صخره و در انتظار کشف شدن باشد.»