مجموعهای از سیارکهای منظومه شمسی به قدری چگال هستند که هیچ عنصری روی زمین نمیتواند ویژگیهای آنها را توضیح دهد. در واقع این سیارکها احتمالا حاوی عنصرهای فوق سنگین خارج از جدول تناوبی هستند (دستهی بندی فعلی شامل ۱۱۸ عنصر است).
به گزارش اسپیسداتکام، براساس پژوهشی جدید، اگر سیارکها حاوی عنصرهای فوق سنگین باشند، پرسشهای زیادی دربارهی شکلگیری این عنصرها و دلیل عدم کشف آنها خارج از سیارکها مطرح میشوند.
سنگهای فضایی سنگین که با عنوان اجرام فراچگال فشرده (CUDO) شناخته میشوند معمولا از اسمیم هم سنگینتر هستند. اسمیم سنگینترین عنصر روی زمین است که بهصورت طبیعی شکل میگیرد. یکی از این سنگها پلی هیمنیا ۳۳ است که در کمربند سیارکی اصلی بین سیارههای مریخ و مشتری قرار دارد. دانشمندان مدتها به خاطر چگالی بالای این سیارک گیج شده بودند، زیرا چنین سنگی با قطر ۵۵ کیلومتر، جرم کافی را برای فشردهسازی مواد معدنی به شکلهای فراچگال ندارد. از طرفی به دلیل ابعاد کوچک و فاصلهی زیاد از زمین، بهسختی میتوان ترکیب آن را تخمین زد.
پژوهشهای گذشته نشان میدهند اجرام CUDO مانند پلی هیمنیا ۳۳ در صورتی توجیهپذیرند که با ذرههای مادهی تاریک اسرارآمیز پر شده باشند. در این صورت این مواد احتمالا به صورت آزادانه وجود ندارند بلکه به شکل تودههایی درون سیارکها هستند، اما پژوهش جدید که ۱۵ سپتامبر در مجلهی European Journal منتشر شد، بر اساس محاسبات ریاضی نشان میدهد که وجود کودوها را نمیتوان با مادهی تاریک توضیح داد؛ بلکه این دسته را میتوان با گروه ناشناختهای از عنصرهای شیمیایی خارج از جدول تناوبی اثبات کرد که بسیار چگالتر از اوسمیم هستند.
یکی از بحثهای دیرینهی دانشمندان این بود که آیا عنصرهای سنگینتر از اوگانسون (آخرین عنصر جدول تناوبی)، بهصورت طبیعی به پایداری میرسند یا خیر. این عنصرهای فوق سنگین بهشدت رادیواکتیواند و تنها در چند میلیثانیه به دلیل دافعهی تعداد بالای پروتونهای داخل هسته، دچار واپاشی میشوند.