نزدیک سال نو که می‌شد اهالی تهران قدیم به ویژه ساکنان ری، فرش‌های خود را به دوش گرفته و به چشمه‌علی می‌بردند و در آن می‌شستند. تعداد فرش‌ها آن قدر زیاد بود که بعد از شستن فرش‌ها تمام تپه‌های سنگی اطراف از فرش‌های رنگی پر می‌شد.
: آن طور که اهالی قدیمی ری تعریف می‌کنند فرش‌فروش‌ها و مردم تهران، قالی‌ها و قالیچه‌های خود را با این عقیده که آب این چشمه خاصیت دارد و فرش را تمیز و رنگ آن را پرجلا و روشن‌تر می‌کند، می‌شستند. آنها فرش‌ها را روی بلندی کوه پهن می کردند تا خشک شود و شب جمع می‌کردند.
طبق اسناد تاریخی قدمت چشمه علی به ۸هزار سال قبل برمی‌گردد. نام باستانی این چشمه «سورینی» بود که آن را به دوره اشکانیان و ساسانیان نسبت داده‌اند. بعدها به دلیل ارادت اهالی به امام اول شیعیان، به «چشمه‌علی» معروف شد.به گفته تاریخ نگاران، سرمنشا شکل‌گیری تمدن در منطقه باستانی شهرری این چشمه بود که آثارشان تا به امروز باقی‌مانده است. آب چشمه‌علی از زیر سنگ‌ها بیرون می‌آید و روی زمین به سمت جنوب جاری می‌شود. فتحعلی شاه قاجار که برای گشت و گذار به چشمه‌علی رفت و آمد، داشت در سال ۱۲۱۱ دستور داد که در بالای چشمه‌علی سنگ نگاره ساسانی را برداشته و به جای آن نگاره او را با گروهی از درباریان کنده کاری کنند. این چشمه در همسایگی ابن‌بابویه، برج طغرل، دژ رشکان و در زیر باروی ری قرار دارد.
پیشنهاد سردبیر
پربازدیدترین ها
آخرین اخبار