اقدام رئیس فدراسیون بوکس برای پناهنده شدن که برای نخستین بار در ورزش ایران انجام شده، تبعاتی برای ورزش کشور و وزارت ورزش خواهد داشت که حتی تاثیرات بین المللی نیز به همراه دارد.
در روز‌هایی که تمام توجه و تمرکز ورزشی‌ها به تیم ملی فوتبال و حضور در جام جهانی بود، حسین ثوری رئیس فدراسیون بوکس همراه با تیم جوانان و به منظور حضور در مسابقات جهانی عازم اسپانیا شد، اما وی از بازگشت به کشور امتناع کرد.
عدم بازگشت و در واقع پناهندگی ثوری وقتی تمام شده تلقی شد که او طی ویدیویی موضوع را تایید و تاکید کرد که دیگر به ایران باز نخواهد گشت.
تاریخ ورزش ایران به یاد ندارد که فردی همزمان با تصدی صندلی و پستی کشور را به قصد پناهنده شدن آنهم همراه با یک تیم ورزشی ترک کند، اما حسین ثوری با این اقدام خود نشان داد که روسا مستثنی از ورزشکاران شان نیستند.
پس وزارت ورزش و حراست این وزارتخانه از این پس به اندازه ورزشکاران باید روی مسئولان آن‌ها هم حساسیت داشته باشند و به راحتی برای هر درخواستی مجوز سفر ندهند.
همین حالا هم صحبت‌هایی از پناهنده شدن دو عضو دیگر تیم اعزامی بوکس به اسپانیا که یکی از آن‌ها گویا نسبت فامیلی با حسین ثوری دارد (خواهرزاده) مطرح است که اگر صحت این مسئله ثابت شود، یعنی سه پناهندگی در یک اعزام که همچون پناهنده شدن رئیس فدراسیون، اتفاقی بی سابقه در ورزش ایران است.
پیشنهاد سردبیر
پربازدیدترین ها
آخرین اخبار