چه شد که چهره اسب‌ها دراز شد؟/ عکس

از طرفی همانطور که در جانوران دیده می‌شود، صورت‌های کوتاه‌تر در گاز گرفتن کارآمدتر هستند. این به دلیل فاصله کمتر بین عضلات فک و دندان است. انبرهای باربیکیو نیز به همین ترتیب عمل می کنند: هرچه دست شما به نوک آن نزدیکتر باشد، استیک را محکم‌تر می‌گیرید.

بنابراین وجود چهره‌های کوتاه به راحتی قابل توضیح است. سوال پیچیده‌تر این است: اگر صورت‌های کوتاه‌قد در گاز گرفتن خوب هستند، چرا پستانداران بزرگ صورت بلندتری دارند؟

پاسخ در این واقعیت نهفته است که حیوانات بزرگتر به طور طبیعی ماهیچه‌های بزرگتری دارند و می‌توانند راحت‌تر گاز بگیرند. آنها در مقایسه با اقوام کوچکتر خود در گاز گرفتن کمتر سخت کار می‌کنند. به عبارت دیگر، پستانداران بزرگ‌تر می‌توانند جمجمه‌های بلندتری داشته باشند، که در طیف وسیعی از موقعیت‌ها مفید هستند. در گیاهخواران، صورت‌های بلندتر دسترسی به برگ‌های بیشتر یا خوردن لقمه‌های بزرگتر را آسان‌تر می‌کند. در گوشتخواران، صورت بلندتر می‌تواند دندان‌های نیش بزرگتر را در دهان جای دهد یا به بسته شدن سریعتر فک کمک کند.

اما استثنا هم وجود دارد

توضیح پیشنهادی ما برای CREA استثناهایی را نیز توضیح می‌دهد، که تقریباً همیشه شامل یک تغییر بزرگ در رژیم غذایی است. خانواده سگ یک نمونه عالی است. این گروه شامل شکارچی‌های کوچک مانند روباه و شکارچیان بزرگ مانند گرگ می‌شود.

هم شکارچیان شکار کوچک و هم شکار بزرگ از CREA در گروه‌های غذایی خود پیروی می‌کنند. به این معنا که، افراد بزرگ‌تر در گروه روباه‌ها چهره‌های بلندتری خواهند داشت. با این حال، اگرچه گرگ‌ها از روباه‌ها بزرگ‌تر هستند، اما هنوز چهره‌های کوتاه‌تری نسبت به بزرگ‌ترین روباه‌ها دارند. احتمالا این به این دلیل است که آنها طعمه‌های بزرگتری را شکار می‌کنند و بنابراین نیاز به نیش قوی‌تری دارند.

در خانواده سگ‌ها، Canidae، شکارچی‌های شکار بزرگ که نیاز به نیش قوی‌تری دارند، عموماً چهره‌های کوتاه‌تر و قوی‌تری نسبت به شکارچی‌های شکار کوچک دارند.

این توضیح در سناریوی مخالف نیز صدق می‌کند. به‌عنوان مثال، موش‌های کیسه‌دار شهدخوار و پوتوروها می‌توانند چهره‌های بلندتری نسبت به خویشاوندان بزرگ‌تر خود داشته باشند زیرا غذاهای نرم‌تری می‌خورند. صورت درازتر ممکن است به آنها اجازه دهد زبان بلندتری را نگه دارند یا به راحتی از خاک بو بکشند تا غذا پیدا کنند.

همچنین در مواردی که گونه‌ای از پوزه خود برای گرفتن یا تجزیه غذا استفاده نمی‌کند، انتظار می‌رود استثنا وجود داشته باشد. انسان‌ها با چهره‌های کوتاه‌شان نسبت به یک مغز بزرگ، نمونه‌ای عالی هستند. گونه ما اصلاً از صورت خود برای به دست آوردن غذا استفاده نمی‌کند. دست، ابزار و توانایی ما در آشپزی کار را برای ما انجام می‌دهد.