شصت و یک سال پیش، «یوری گاگارین» اولین انسانی بود که وارد فضا شد و احتمالاً اولین انسانی بود که آنچه را دانشمندان اکنون «اثر نمای کلی» می‌نامند، تجربه کرد. این تغییر زمانی رخ می‌دهد که مردم دنیا را از دوردست می‌بینند و متوجه می‌شوند که در آن «مرزها نامرئی هستند، جایی که درگیری‌های نژادی، مذهبی و اقتصادی در آن دیده نمی‌شود».
اثر نمای کلی باعث می‌شود که مشاجره‌های انسان با یکدیگر به‌طور باورنکردنی کوچک به نظر برسد و سیاره را آنطور که واقعاً هست، یک ارگانیسم به هم پیوسته نشان می‌دهد. ران گاران، فضانورد، نویسنده و انسان دوست، در مصاحبه‌ای جذاب با «Big Think» توضیح می‌دهد که اگر بیشتر ما این دیدگاه سیاره‌ای را توسعه دهیم، می‌توانیم بسیاری از مشکلات بشریت و سیاره را برطرف کنیم.
گاران 178 روز را در فضا گذرانده و بیش از 71 میلیون مایل را در 2842 مدار طی کرده‌است. از بالا، او متوجه شد که این سیاره بسیار شکننده تر از آن چیزی است که فکر می‌کرد.
وقتی از پنجره ایستگاه فضایی بین‌المللی به بیرون نگاه کردم، برق‌های دوربین‌های پاپاراتزی مانند، طوفان‌های رعد و برق را دیدم، پرده‌های رقصانی از شفق‌های قطبی را دیدم که آنقدر نزدیک به نظر می‌رسیدند که انگار می‌توانیم دست دراز کنیم و آنها را لمس کنیم و من نازکی باورنکردنی جو سیاره را دیدم. در آن لحظه، متوجه شدم که آن لایه نازک کاغذی هر موجود زنده‌ای را در سیاره ما زنده نگه می‌دارد.»
او ادامه می دهد: «زیست کره‌ای رنگین کمانی پر از حیات را دیدم، اقتصاد را ندیدم! از آنجایی که سیستم‌های ساخت بشر، از جمله سیستم‌های پشتیبانی از حیات سیاره‌مان، به‌عنوان زیرمجموعه‌ای کاملاً تحت مالکیت اقتصاد جهانی فعالیت می‌کنند، از نقطه نظر فضا آشکار است که ما به دروغ زندگی می‌کنیم.»
در آن لحظه او متوجه شد که بشریت نیاز به ارزیابی مجدد اولویت های خود دارد. ما باید از اقتصاد متفکر، جامعه، سیاره به سیاره، جامعه، اقتصاد حرکت کنیم. در آن زمان است که ما به روند تکاملی خود ادامه خواهیم داد.
پیشنهاد سردبیر
پربازدیدترین ها
آخرین اخبار