کد خبر: ۴۱۹۳۳
۰۶ مهر ۱۴۰۲ - ۱۸:۵۰
سیاهچاله فوق‌العاده M۸۷* که در سال ۲۰۱۹ به شهرت رسید و اولین فضای خالی بود که تصویربرداری شد و یک دونات نارنجی تیره را نشان داد، اکنون تایید شده‌است که در حال چرخش است.

برای دو دهه، شبکه‌ای از تلسکوپ‌های رادیویی به سیاه‌چاله‌ای که در قلب کهکشان مسیه ۸۷ (M۸۷) در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سنبله قرار دارد، نگاه می‌کنند. این ابزارها به ویژه توسط یک جت پرتوهای قدرتمند و ذراتی که از قطب‌های سیاهچاله منفجر می‌شوند، هدف قرار گرفته‌اند، و طبق نتایج جدید، به نظر می‌رسد که این جت نسبیتی مانند یک آونگ در یک چرخه ۱۱ ساله در حال نوسان است.

دانشمندان می‌گویند این به دلیل فعل و انفعالات گرانشی بین سیاهچاله در حال چرخش است که تصور می‌شود ۶.۵ میلیارد برابر جرم خورشید است و قرص مواد اطراف آن، که "شواهد بی‌چون و چرای" را برای چرخش سیاهچاله ارائه می‌دهد.

کوی یوژو، محقق آزمایشگاه ژجیانگ در چین و نویسنده اصلی مطالعه جدید، در بیانیه‌ای گفت: "ما از این یافته مهم هیجان زده هستیم." یوژو توضیح می‌دهد که برای شناسایی دوره نوسان ۱۱ ساله جت، تیم باید داده‌های با وضوح بالا را از ردیابی ساختار M۸۷ در طول دو دهه جمع‌آوری کند و برای به دست آوردن اطلاعات کلیدی، تجزیه و تحلیل کاملی انجام دهد.

چرخش عجیب سیاهچاله‌ای که بشریت آن را شکار کرد/ عکس

طبق این مطالعه جدید، این جت تقریباً هر ۱۱ سال یک بار جهت خود را ۱۰ درجه تغییر می‌دهد. به گفته دانشمندان، نتایج همچنین با شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای نظری سازگار است و به روشن شدن چگونگی شکل‌گیری سیاه‌چاله‌ها و تبدیل آن‌ها به جانوران هیولایی که ما آن‌ها را در سراسر جهان می‌بینیم، کمک می‌کند.

در سال ۲۰۱۹، اخترشناسان جت‌های متزلزلی را مشاهده کردند که از سیاهچاله‌ای بسیار نزدیک‌تر به ما، در فاصله حدود ۸۰۰۰ سال نوری از زمین، فرار می‌کردند. این جت‌ها در بازه‌های زمانی چند دقیقه‌ای تاب می‌خوردند، که تا به امروز، سریع‌ترین نوسان‌هایی از این نوع را نشان می‌دهد که توسط ستاره‌شناسان مشاهده شده است.

در مقایسه، آخرین یافته‌ها نشان می‌دهد که جت‌های سیاه‌چاله M۸۷ بازه زمانی بسیار طولانی‌تری را دنبال می‌کنند. با این حال، آنها هنوز هم با پیش‌بینی‌های نظری ارائه شده توسط اینشتین در نظریه نسبیت عام مطابقت دارند.

بر اساس این نظریه، سیاهچاله در حال چرخش آنقدر عظیم است که بافت اطراف فضا و زمان را به سمت داخل می‌کشد که به آن «خمیدگی فضا» می‌گویند.

پیشنهاد سردبیر
پربازدیدترین ها