یک فعال میراث فرهنگی از تعرض قاچاقچیان به نقشبرجسته دوهزارساله در دشت شیمبار شهر اندیکا در خوزستان خبر داد.
به گفته او، سنگنگاره «تنگ بتا»، منسوب به دوره الیمایی در ایران است که پیکره ۱۲ تن را در یک قاب زیبا در بلندیهای کوه دلا در دشت شیمبار نشان میدهد که از دیدگاه تاریخ اجتماعی و مطالعات باستانشناختی دارای اهمیت بسیار فراوانی است. با این همه، گذشت زمان و بیتوجهی متولیان میراث فرهنگی به آن و بدتر از آن دستدرازی قاچاقچیان، آسیبهای برگشتناپذیری به این اثر تاریخی وارد کرده است. ازسوی دیگر، عوامل بیولوژیکی (گل سنگها) و طبیعی و محیطی نیز سبب شده تا نقشبرجسته دوهزارساله نامدار به «تنگ بتا» در سراشیبی نابودی جای گیرد.
آریا اضافه کرد: نخستین شرح درباره این سنگنگاره و بررسی ریزهکاریها و سنگنبشتهها به وسیله «بیوار» و «شکد» در سال ۱۹۶۲ میلادی که به دشت شیمبار آمدند انجام شد. در سال ۱۹۶۳ میلادی نیز در چهارچوب «برنامه توسعه ملی ایران»، هانسمن به این مکان آمد و سرانجام «لویی واندن برگ» و «کلاوس شیپمان» در سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۶۸ و سال ۱۹۷۵ از این نقشبرجسته دیدن کردند.
نقشبرجسته تنگ بتا با شماره ۲۵۹۸۹ در تاریخی ۲۶ اسفندماه ۱۳۸۷ ثبت ملی شده است.
تخریبهای ناشی از عوامل بیولوژیکی، یادگارنویسی و شکسته شدن بخشهایی از این نقشبرجسته
الیمایی مرکز اصلی هنر عصر اشکانی، با جای دادن آثار تصویری و نقوش برجسته متعدد، منبع الهام سلسله بعدی در پارس، یعنی ساسانیان است. فعالیتهای تجاری آنان محدود نبوده، بلکه کشف سکههایی در نواحی شمالی عربستان، نشانگر نقش اقتصادی مهم آنهاست. بیشتر آثار یادمانی دوره اشکانی در حیطه فرهنگی الیمایی قرار دارند که مورد تقلید و تحسین حکومتهای بعدی قرار گرفت. در مجموع، میراث هنر پارتی و سپس ساسانی را که در صحنههای اعطای مقام، نبرد تن به تن سوار بر اسب و بهویژه تمام رخنمایی که یکی از دستاوردهای اصلی فرهنگ پارتی شناخته میشود در ابتدا باید در هنر الیمایی جستوجو کرد.»