دستیابی به جنگنده‌های پیشرفته‌تر از سوی ایران، احتمالاً چالشی برای ایالات متحده در سال‌های آینده خواهد بود. یک ارتش مجهزتر ایران و روابط عمیق‌تر با کرملین می‌تواند مذاکرات هسته‌ای را بسیار سخت‌تر کند.
وب‌سایت انگلیسی زبان خبرگزاری ایران‌پرس وابسته به صدا و سیما در خبری مدعی شده است که ایران هفته آینده اولین دسته از جنگنده‌های سوخو - ۳۵ را دریافت خواهد کرد. بر خلاف مدل F-۱۴A که دارای قابلیت های بسیار محدود هوا به زمین و هوا به دریا و یک جفت موتور دردسرساز بود، سوخو - ۳۵ جنگنده ای است که در انواع ماموریت ها برتر است. برخی نیز معتقدند که جنگنده سوخو ۳۵، مرگبارترین جنگنده روسیه که در مقایسه با جنگنده اف-۳۵ آمریکا سریع‌تر و با قابلیت مانور بهتر است، می تواند توازن قدرت را در منطقه آسیا تغییر دهد.
فوربز در همین راستا در تحلیلی نوشت: در سال ۱۹۷۶، ایران اولین فروند از ۸۰ فروند F-۱۴A تامکت را که در یک معامله تاریخی از ایالات متحده سفارش داده بود، دریافت کرد. تهران در نهایت ۷۹ مورد از آنها را پیش از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ دریافت کرد که روابط نزدیک واشنگتن و تهران را پایان داد.
ایران پیش از این به فکر خرید سوخو ـ ۳۰ از روسیه بود. همچنین از سال ۲۰۱۶ شایعاتی مبنی بر تمایل تهران به تولید مشترک آن هواپیمای جنگنده وجود داشته است.
پس از حمله سرنوشت‌ساز روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، مسکو و تهران روابط دفاعی خود را به سطح بی‌سابقه‌ای گسترش دادند. روسیه دست کم بیست فروند سوخو - ۳۵ را در اختیار ایران قرار خواهد داد که به احتمال زیاد این هواپیماها در سال های اخیر برای صادرات به مصر ساخته شده اند.
مشخص نیست که آیا تهران به دنبال واردات جنگنده های اضافی یا برخی ترتیبات تولید مشترک برای مونتاژ بیشتر در ایران است یا خیر. شایعه تولید مشترک سوخو - ۳۰ بار دیگر در اوایل ماه مه، این بار در رسانه های ترکیه منتشر شد.
جنگنده های سوخو - ۳۵ روسیه ثابت کرده اند که دشمنان کشنده ای برای مخالفان اوکراینی خود هستند. یک خلبان معروف اوکراینی میگ ـ ۲۹ اخیراً به بی بی سی گفته است که "بزرگترین دشمن آنها جنگنده های روسی سوخو - ۳۵ هستند.
پیش تر یک خلبان بازنشسته نیروی هوایی آمریکا نیز گفت: «سوخو - ۳۵ می‌تواند معادلات را برای ایران تغییر دهد. سوخو - ۳۵ بی‌نقص نیست، اما ده‌ها سال جلوتر از جنگنده‌های اف ۱۴ قدیمی و دیگر جنگنده‌های حال حاضر ایران خواهد بود.
در حالی که این جت های فوق پیشرفته روسی بسیار پیشرفته تر از جنگنده های نیروی هوایی فعلی اوکراین هستند، که متکی بر مدل های اولیه فالکروم و فلنکر ساخته شده در دهه ۱۹۸۰ هستند، اما هنوز هم از بسیاری جهات محدود هستند. به عنوان مثال، سوخو - ۳۵ تنها هواپیمای نسل ۴.۵ است که فاقد رادار آرایه اسکن الکترونیکی (AESA) است. این، همراه با بسیاری دیگر از کاستی‌های بالقوه شدید، به احتمال زیاد به این معنی است که این جنگنده تهران را قادر به ایجاد برتری هوایی بر خلیج فارس نخواهد کرد، به خصوص اگر تنها ۲۴ فروند دریافت کند.
به هر حال آنها ناوگان جنگنده پیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را تقویت کرده و دفاع هوایی ملی ایران را تقویت خواهند کرد. چه در هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی در چند سال آینده وارد شوند، به احتمال زیاد سوخو - ۳۵ پیشرفته‌ترین هواپیمای جنگنده‌ای خواهد بود که ایران در نیم قرن گذشته وارد کرده است، چیزی که به خودی خود، قطعا بی اهمیت نیست.
در همین راستا پایگاه ۱۹۴۵ نیز نوشت: دستیابی به جنگنده‌های پیشرفته‌تر احتمالاً چالشی برای ایالات متحده در سال‌های آینده خواهد بود. یک ارتش مجهزتر ایران و روابط عمیق‌تر با کرملین می‌تواند مذاکرات هسته‌ای را بسیار سخت‌تر کند.
فارن پالیسی نیز پیش تر نوشت: در کوتاه مدت، خط انتقال تسلیحاتی جدید از روسیه به ایران ممکن است به طور چشمگیری توازن قدرت در خاورمیانه را تغییر ندهد. به عنوان مثال، تلفات عظیم تجهیزات روسیه در جنگ جاری در اوکراین این احتمال را ایجاد می‌کند که مسکو مجبور شود صادرات تسلیحات خود را کاهش دهد. مهمتر از آن، قدرت نظامی اولیه ایران در قابلیت‌های نامتقارن آن نهفته است: استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین، موشک‌های کروز، موشک‌های بالستیک، و شبکه پیچیده‌ای از نیروهای نیابتی منطقه. حتی برای عملیاتی کردن سوخوهای ۳۵، ایران باید گروهی از خلبان‌ها را برای بهره برداری و همچنین راه اندازی سیستم تعمیر و نگهداری برای زنده نگه داشتن آنها آموزش دهد. پیامد بزرگتر و مهمتر این محموله‌ها در دراز مدت است: توانایی ایران در مهندسی معکوس، تکثیر و تولید انبوه اجزای این پلت فرم ها، که قابلیت‌های نظامی متعارف بیشتری را به زرادخانه‌های ایران و نیروهای نیابتی آن اضافه می‌کند.
پیشنهاد سردبیر
پربازدیدترین ها
آخرین اخبار