عجیب اما واقعی؛ عنکبوت‌ها برای دوربین ژست می‌گیرند!

عنکبوت ها، به ویژه، از هشت چشم و عملکردهای پیشرفته مغز خود برای تشخیص نور و تاریکی استفاده می کنند که به آنها اجازه می دهد تشخیص دهند که لنز دوربین روی آنها چه زمانی تمرکز می کند.

گرفتن عکس های خیره کننده نیاز به درک سیستم فوکوس دوربین دارد. این مجموعه ای از اجزاست که با هم کار می کنند تا اطمینان حاصل شود که سوژه عکس شما واضح و متمرکز است. سیستم فوکوس دوربین شامل لنز، دیافراگم، سرعت شاتر و تنظیمات ISO است.

این لنز با جمع آوری نور از صحنه و تمرکز آن بر روی حسگر تصویر کار می کند. دیافراگم سوراخی در لنز است که میزان عبور نور برای رسیدن به سنسور تصویر را کنترل می کند. سرعت شاتر تعیین می کند که چه مدت نور از دیافراگم عبور می کند، در حالی که ISO تعیین می کند که حسگر تصویر چقدر به این نور حساس است.

استفاده از این چهار مولفه در کنار هم می تواند نتایج چشمگیری را به همراه داشته باشد، تصاویر واضح و بدون تاری یا اعوجاج. با این حال، هنگام استفاده از سیستم فوکوس دوربین، اشکالاتی مانند افزایش نویز در شرایط کم نور و مشکل در ردیابی اجسام با حرکت سریع وجود دارد.

انواع مختلفی از سیستم های فوکوس دوربین در دسترس عکاسان وجود دارد که می توانند از بین آنها فوکوس خودکار (AF)، فوکوس دستی (MF) و فوکوس خودکار تشخیص کنتراست (CDAF) را انتخاب کنند. فوکوس خودکار از حسگرهای داخل بدنه دوربین استفاده می‌کند تا به‌طور خودکار آنچه را که باید در فوکوس باشد تشخیص دهد، در حالی که MF از شما می‌خواهد تا زمانی که به نتیجه دلخواه خود برسید، هر تنظیمات را به صورت دستی تنظیم کنید. CDAF با تجزیه و تحلیل کنتراست بین پیکسل‌ها در حسگر تصویر کار می‌کند تا مشخص کند روی چه چیزی باید تمرکز شود.

تنظیم تنظیمات فوکوس دوربین به صورت دستی یا خودکار به سطح تخصص و نوع عکاسی شما بستگی دارد. برای مبتدیان، بهتر است از فوکوس خودکار استفاده کنید زیرا تنظیم صحیح همه عناصر بدون تمرین دشوارتر است. اگر تجربه بیشتری در عکاسی دارید، فوکوس دستی ممکن است برای موقعیت‌های خاصی که کنترل بیشتری روی هر عنصر برای نتایج بهتر لازم است مناسب‌تر باشد.

عنکبوت ها یکی از قابل توجه ترین سیستم های بینایی را در میان موجودات روی زمین دارند. آنها دارای هشت چشم هستند که هر کدام مجموعه ای از سلول های تخصصی خاص خود را دارند که به آنها اجازه می دهد تا نور و تاریکی، حرکت و جهت نور را تشخیص دهند. این انطباق در تشخیص سیستم فوکوس دوربین به عنکبوت ها مزیت مشخصی می دهد.

تمرکز بر روی آناتومی چشم عنکبوت می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم آنها چگونه سیستم فوکوس دوربین را تشخیص می دهند. چشم عنکبوت از دو قسمت اصلی تشکیل شده است: قسمت قدامی شامل هشت عدسی است و برای تشخیص اولیه بصری استفاده می شود. قسمت خلفی شامل سه لایه نورون است که مستقیماً به یکدیگر و همچنین به ساقه مغز متصل هستند.

لایه اول شامل گیرنده های نوری است که شدت نور و رنگ را تشخیص می دهد. این گیرنده های نوری سیگنال ها را مستقیماً به لایه دوم می فرستند که آنها را به اطلاعات معنی دار در مورد حرکت و جهت پردازش، تبدیل می کند. در نهایت، این اطلاعات به لایه سوم فرستاده می شود، جایی که قبل از ارسال به ساقه مغز، توسط نورون های داخلی پردازش می شود.

این سیستم پیچیده به عنکبوت‌ها اجازه می‌دهد نه تنها بین رنگ‌های مختلف تمایز قائل شوند، بلکه تغییرات در سطوح روشنایی را نیز تشخیص دهند و به آن‌ها اجازه می‌دهد حتی تغییرات جزئی در تنظیمات فوکوس را تشخیص دهند. به این ترتیب، آن‌ها می‌توانند به سرعت دید خود را هنگام حرکت سوژه یا تغییر شرایط نور هنگام گرفتن عکس با سیستم فوکوس دوربین، مطابق با آن تنظیم کنند.

این انطباق در طول زمان از شکار و رفتار شکارچی تکامل یافته است و به عنکبوت‌ها برتری می‌دهد تا تغییرات ظریف در شرایط نور را برای عکس‌های گرفته شده با استفاده از سیستم فوکوس دوربین حس کنند. علاوه بر این، این انطباق باعث شده است تا بینایی عنکبوت ها - که از بسیاری از گونه های دیگر حشرات قوی تر است - در طول زمان دقیق تر شود.