به گزارش تحریریه، درحالیکه مسئولان ایرانی از جمله در دولت سیزدهم تمام تلاش خود را برای وادار کردن مردم به تن دادن به تحقیر سوار شدن خودروهای از رده خارج جهانی و یا بهتر بگوییم برای سوار شدن خودروهایی که هرگز و در هیچ کشوری تولید نشده اند به کار می گیرند، در یمن به عنوان فقیرترین کشور جهان عرب و فقیرترین کشور خاورمیانه می توان با 270 میلیون تومان ماشین هایی سوار شد که در صورت عرضه در ایران مشمول مالیات بر زندگی اشرافی خواهد شد.
در هیچ جای دنیا هرگز موجوداتی مانند تیبا، سمند، ساینا و ... تولید و عرضه نشده است و مردم هیچ کشوری با سوار شدن چنین خودروهایی با تلفات دهها هزار نفری سالانه مواجه نشده اند.
در یمن می توان با 10 هزار دلار و یا 270 میلیون تومان که در ایران حتی نمی توان با آن بنجلی مانند پژو 206 خریداری کرد مردم می توانند:
- کیا سول
- هوندا آکورد
- فورد فوکس
- هیوندا النترا
- مزدا 3
- تویتا آوالون(در ایران به نام اوریون شناخته می شود و میلیاردرها سوار می شوند)
- هوندا فیت
- تویوتا پریوس
- سوبارو اوت بک
خریداری کنند که به وفور وجود دارد و اساسا در این کشور فقیر و جنگ زده، خودرو مساله مردم محسوب نمی شود. زیرا مسئولان یمنی به بهانه خودساخته کمبود ارز، مردم را تحریم نکرده اند. وقتی قرار است مردم با ارز خود اقدام به واردات خودرو کنند، اصرار بر کمبود و نبود ارز چه معنایی دارد.
تصویر زیر یک نمایشگاه اتومبیل را در صنعا پایتخت یمن نشان می دهد.
یکی از مقامات ارشد نظام که گفته بود؛ مقاومت کنید مانند یمنی ها که لنگ می پوشند و نان خشک می خورند، به فاصله کمی با انتشار خبر شرکت پسرانش در نشست گرگ وال استریت در ترکیه مواجه شد که واکنش های زیادی را در پیش داشت.
از منظر کارشناسی، محدودیت بر واردات خودرو به بهانه هایی مانند کمبود ارز، فشار به منابع ارزی، حمایت از تولید داخل، تلاش خودروسازان برای جلب رضایت مردم و ... بی معنی است. و سوال مشخص از مسئولان اینکه: چرا کشور بسیار فقیر یمن می تواند برای مردم خود خودروهای روز دنیا را فراهم کند، اما مسئولان ایرانی از این کار عاجز هستند و یا نمی خواهند که انجام شود؟ اگر می توانند می نمی خواهند، دلیل این سیاست چیست؟
